poëma van de god-mens

-Mozes zegent Israëlieten ( Deut.33 )- 206.14 Maria Valtorta: 'Sta op en laten we gaan rusten. Ik zegen jullie, inwoners van Bethanië, jullie allemaal. Ik zegen jullie en geef jullie Mijn vrede. En Ik zegen jullie in het bijzonder, Lazarus, Mijn vriend, en jou, Martha. Ik zegen Mijn leerlingen, de oud en de nieuw, die Ik over de hele wereld zend om te roepen, om uit te nodigen voor de Bruiloft van de Koning. Kniel neer, zodat Ik jullie allen kan zegenen. Petrus, bid het gebed dat ik jullie heb geleerd en bid het terwijl je hier naast Me staat, want zo moet het gebed uitgesproken worden door hen die er door God voor bestemd zijn." De hele vergadering knielt op het hooi, en alleen Jezus staat, in zijn linnen gewaad, lang en mooi, en Petrus, in zijn donkerbruine gewaad, stralend van emotie, bijna trillend, biddend, met een stem die niet mooi maar mannelijk is, langzaam, uit angst een fout te maken: "Onze Vader..." -Mozes zegent Joshua- Er klinken een paar snikken... van...

206.13 M. Valtorta: '"Zoals je ziet, wekken de beslommeringen van de wereld, de hebzucht, de sensualiteit, de wreedheid... de woede van de koning op, en maken ze dat deze kinderen van de vele besognes nooit nog het huis van de koning binnen komen. En jullie zien ook hoe er zelfs onder degenen die geroepen zijn, uit vriendelijkheid jegens zijn zoon, zijn die gestraft worden. Hoevelen vandaag de dag, in dit land waarheen God zijn Woord heeft gezonden! De bondgenoten, de vrienden, de groten van Zijn volk... God heeft hen werkelijk uitgenodigd door Zijn dienaren, en zal hen nog meer uitnodigen, met een dringende uitnodiging, naarmate het uur van Mijn Bruiloft nadert. Maar ze zullen de uitnodiging niet aannemen. Omdat ze valse bondgenoten, valse vrienden zijn, en alleen groot in naam, omdat er laagheid in hen schuilt." Jezus blijft Zijn stem steeds hoger verheffen, en Zijn ogen - in het licht van het vuur dat tussen Hem en Zijn luisteraars is ontstoken om de avond te verlichte...

-The Great Supper (Cicely Mary Baker)- 206.12 M. Valtorta: '"De koning, woedend, riep zijn dienaren en zei: 'God verhoede dat mijn zoon zonder iemand achterblijft om hem te vieren op deze, zijn huwelijksavond. Het feestmaal is klaar, maar de genodigden zijn het niet waard. Toch moet het huwelijksmaal van mijn zoon plaatsvinden. Ga daarom de straten en steegjes in, sta op de kruispunten, houd voorbijgangers tegen, verzamel degenen die stoppen en breng ze hierheen. Moge de zaal gevuld zijn met juichende mensen!" De dienaren gingen. Ze gingen de straten in, verspreidden zich over de pleinen, stonden op de kruispunten en verzamelden iedereen die ze tegenkwamen, goed of slecht, rijk of arm, en brachten hen naar de koninklijke residentie, en gaven hun de middelen om waardig te lijken om de trouwzaal te betreden. Daarna brachten ze hen daarheen, en de zaal was gevuld, zoals de koning wenste, met juichende mensen. -The Marriage Feast (J.E. Millais)- Maar toen de koning de z...

206.11 M. Valtorta: '"Maar luisteren jullie, en je zult beter begrijpen... hoe zorgen, rijkdom en losbandigheid de toegang tot het Rijk der Hemelen belemmeren! Er was eens een koning... die de bruiloft van zijn zoon vierde. Je kunt je de festiviteiten in het paleis voorstellen. Hij was zijn enige zoon, en toen hij de volmaakte leeftijd bereikt had, trouwde hij met zijn liefde. De vader en koning wilde dat alles vrolijk zou zijn, de vreugde vierend van zijn geliefde zoon, eindelijk getrouwd met zijn welbeminde. Temidden van de vele feestelijkheden vierde hij ook een groots banket. En hij bereidde het van tevoren voor, tot in de puntjes verzorgd, zodat het prachtig zou zijn en de bruiloft van de koningszoon waardig. Hij stuurde zijn dienaren vooruit om zijn vrienden en bondgenoten, en ook de belangrijkste mensen in zijn koninkrijk, te vertellen dat de bruiloft die avond gepland was, en dat ze uitgenodigd waren om een ​​waardige omlijsting te creëren voor de zoon van de koning. M...

206.10 Maria Valtorta: '"Voorwaar, Ik zeg jullie: zoals Ik in de Vader ben, zo zijn de armen in God. Daarom wilde Ik, het Woord van de Vader, arm geboren worden en arm blijven. Omdat Ik Mij onder de armen het dichtst bij de Vader voel, die de minsten liefheeft en door hen met al hun kracht bemind wordt. De rijken hebben veel. De armen hebben alleen God. De rijken hebben vrienden. De armen zijn alleen. De rijken hebben veel troost. De armen hebben geen troost. De rijken hebben afleiding. De armen hebben alleen werk. De rijken wordt alles makkelijk gemaakt door het geld. De armen hebben ook het kruis te moeten vrezen voor ziekte en hongersnood, want dat zou voor hen honger en dood betekenen. Maar de armen hebben God. Hun Vriend. Hun Trooster. Hem die hen met hemelse hoop afleidt van hun pijnlijke heden. Hem tegen wie zij zeggen kunnen – en ze weten het te zeggen, ze zeggen het net omdát ze arm, nederig, eenzaam zijn – "Vader, help ons in Uw barmhartigheid." Wat Ik hier...

206.8-9 Maria Valtorta: '… en onvermoeibaar inderdaad – terwijl de zon vervaagt, zelfs de herinnering aan haar rood, in het eerste getjirp van krekels, onzeker en eenzaam – trekt Jezus over een pas gemaaid weiland, waar het stervende gras een tapijt vormt van scherpe, zachte geuren. De apostelen volgen Hem, de Maria's, Martha en Lazarus met zijn huisgenoten, Isaak met zijn discipelen, en ik zou zeggen heel Bethanië. Onder de bedienden bevindt zich de oude man met de vrouw, de twee die op de Berg der Zaligsprekingen troost vonden voor hun dagen. Jezus stopt, om de patriarch te zegenen, die hem met tranen in de ogen de hand kust, en het kind aait, dat naast Jezus loopt, en tegen hem zegt: "Gezegend ben jij dat je Hem altijd mag volgen! Wees lief, wees voorzichtig, mijn zoon. Jij hebt een groot fortuin! Een groot fortuin! Een kroon hangt boven je hoofd... O! Gezegend ben jij!" Als iedereen op zijn plaats zit, begint Jezus te spreken. "Nu de arme vrienden zijn vertro...