hanna van fanuel 4


-Onderricht van de Maagd (Giovanni Francesco Romanelli)-

10.5

Maria Valtorta:

'Maria vervolgt:

"De Wet!...

Hanna, noem mij geen godslasteraar...

Maar ik denk dat de Wet op het punt staat veranderd te worden...

Door wie, denk je, als ze goddelijk is?...

Door de enige dat haar kan veranderen.

Door God!


De tijd is dichterbij dan je denkt, dat zeg ik je.

Want, toen ik laatst Daniël las, kwam er een ​​groot Licht naar mij toe,

vanuit het midden van m'n hart, en mijn geest begreep

de betekenis van de geheimzinnige woorden.



De zeventig weken zullen worden ingekort

door de gebeden van de rechtschapenen.


Is het aantal jaren veranderd?

Nee. Profetie liegt niet.


Maar niet de loop van de zon,

maar die van de maan is de maatstaf

van de profetische tijd.


Daarom zeg ik:

Het uur waarop de Ene Geboren uit een Maagd

huilend zal worden gehoord is nabij.



Oh! wilde dit Licht dat van mij houdt, mij maar vertellen

- omdat Hij mij zovele dingen vertelt - waar de gelukkige is

die het leven zal schenken aan de Zoon van God

en de Messias aan Zijn Volk!


Op blote voeten lopend zou ik over de aarde reizen,

noch kou en vorst, noch stof en zon, noch wilde dieren en honger zouden mij ervan weerhouden

om Haar te bereiken en tegen Haar te zeggen:

'Sta uw dienares en de dienares van de dienaren van Christus toe om te leven onder uw dak.

Ik zal de molensteen en de pers ronddraaien, mij als slavin bij de molensteen plaatsen,

als herderin van uw kudde, als zij die de luiers van uw Boreling schoonmaakt,

mij in uw keukens zetten, mij bij uw ovens plaatsen... waar u maar wil,

maar verwelkom mij. Laat me Hem zien! Zijn Stem horen!

Zijn Blik ontvangen!'


En als zij mij niet wilde,

dan zou ik aan haar deur bedelen,

zou ik leven van aalmoezen en spot, in de open lucht en in de hete zon,

alleen maar om de Stem van het Kindje Messias te horen en de Echo van Zijn Gelach,

en dan, Hem te zien voorbij komen...


En misschien zou ik op een dag van Hem een ​​brood ontvangen...

Oh! als de honger mijn binnenste scheurde, en ik me flauw voelde na zoveel vasten,

dan zou ik dat brood niet eten.


Ik zou het als een zakje parels tegen m'n hart houden

en het kussen om de Hand van Christus te ruiken,

en ik zou niet langer hongerig of koud zijn,

omdat het contact mij extase en warmte,

extase en voedsel zou geven."'


2 sept. 1944

Reacties

Populaire posts van deze blog

Jezus gaat naar Samaria - 2e jaar begint - nu Redder (meer dan Leermeester) - Barmhartigheid uitbreiden!

en Zijn volk ontving Hem niet...

zie het Lam van God !