presentatie in de tempel 4
32.5
Maria Valtorta:
'Er zijn mensen die nieuwsgierig kijken.
Een gebogen, zich uitputtende oude man, leunend op een stok,
baant zich hier een weg doorheen, hij moet heel oud zijn,
ik zou zeker zeggen ouder dan tachtig.
Hij nadert Maria
en vraagt haar hem het Kleintje even te geven.
Maria stelt hem tevreden door te glimlachen.
Simeon, van wie ik altijd heb geloofd
dat hij tot de priesterlijke kaste behoorde
en dus in plaats daarvan een eenvoudige gelovige is,
althans te oordelen naar zijn gewaad,
neemt het Kind vast en kust het.
Jezus lacht naar hem met de wat onzekere grimas van baby's.
Hij lijkt hem nieuwsgierig te observeren, omdat de oude man tegelijk huilt en lacht,
en de tranen een heel borduurwerk vormen van glitters, die zich tussen de rimpels verstoppen
en in zijn lange, witte baard parelen, waarnaar Jezus Zijn handjes uitstrekt.
Het is Jezus, maar Hij is nog een klein kind,
en wat voor Hem beweegt, trekt Zijn aandacht
en geeft Hem het verlangen dat vast te grijpen
om beter te begrijpen wat het is.
Maria en Jozef glimlachen,
en dat geldt ook voor de aanwezigen,
die de schoonheid van de Kleine prijzen.
Ik hoor de woorden van de heilige oude man
en ik zie de verbaasde blik van Jozef, de ontroerde blik van Maria,
en ook die van de kleine menigte daar, deels verbaasd en ontroerd,
en deels, door de woorden van de oude man, overmand door gelach.
Onder hen bevinden zich enkele bebaarde en pompeuze leden van het Sanhedrin,
die hun hoofd schudden en met ironisch meelij naar Simeon kijken.
Ze moeten denken dat hij gek is geworden
vanwege zijn leeftijd.'
Reacties
Een reactie posten