'Onzevader' : Uw Wil geschiede

44.13

Jezus zegt:

'Maria bidt.

Zij weigert niet te bidden omdat God haar pijn geeft.

Onthoud dit!

Bid samen met Jezus.

Bid tot de Vader.

De onze en die van jullie.

Het eerste ‘Pater Noster’ werd uitgesproken in de tuin van Nazareth

om de pijn van Maria te troosten, om ‘onze’ wil aan de Eeuwige te offeren,

op het moment dat de tijd van steeds verder gaande verzaking voor die wil aanbrak,

culminerend in die van het leven voor Mij, en de dood van een Zoon voor Maria.

En hoewel we niets hadden om vergeven te worden door de Vader,

vroegen wij, de Schuldelozen, toch uit nederigheid om vergeving van de Vader,

zelfs zonder zuchten, om onze Missie waardig te vervullen.

Om jullie te leren dat hoe meer je in Gods Genade bent,

hoe gezegender en vruchtbaarder de missie is.

Om jullie respect voor God en nederigheid te leren.

Vóór God de Vader voelden zelfs Onze twee Volmaaktheden van Man en Vrouw, zich niets

en vroegen ze om vergeving.

Zoals ze om ‘dagelijks brood’ vroegen.

Wat was ons brood?

Oh! niet dat wat door Maria's zuivere handen werd gekneed en gebakken in de kleine oven,

waarvoor Ik vele malen de bussels en takkenbossen had gevormd.

Ook nodig terwijl je op aarde bent...

Maar ‘ons’ dagelijks brood bestond erin

om dag in dag uit ons deel van de Missie te vervullen.

Moge God het ons elke dag geven,

want het doen van de missie die God geeft

is de vreugde van ‘onze’ dag, nietwaar, Kleine Johannes?

Zeg jij ook niet dat de dag voor jou leeg lijkt,

dat het lijkt dat je er niet bent geweest,

als de Goedheid van de Heer je een dag laat

zonder je Missie van Pijn ?'

9 feb.1944