Judas toch vergeven, nieuwe kans
78.4
Maria Valtorta:
'Judas is paars, zo rood is hij.
Hij staat voor Jezus.
Hij is in de war, zijn hoofd naar beneden...
Dan valt hij op zijn knieën
en roept met zijn hoofd op de knieën van Jezus:
"Ik hou van Je, Meester! Wijs mij niet af. Ja, ik ben trots, ik ben een dwaas. Maar stuur mij niet weg. Nee, Meester. Het zal de laatste keer zijn dat ik het mis. Je hebt gelijk. Ik heb er niet over nagedacht. Maar zelfs in deze fout schuilt liefde. Ik wilde Je zoveel eer geven... en dat anderen Je die zouden geven... omdat ik van Je hou!
Je zei het drie dagen geleden: 'Als je een fout maakt zonder kwaad opzet, uit onwetendheid, fan is het geen fout, maar een onvolmaakt oordeel, net als een kind, en Ik ben hier om je volwassen te maken."
Zie, Meester, ik ben hier tegen Je knieën... Je vertelde me dat Je een vader voor mij zou zijn... tegen Je knieën zoals tegen die van mijn vader, en ik vraag Je om vergeving, ik vraag Je om van mij een 'volwassene' en een volwassen heilige te maken... Stuur mij niet weg, Jezus, Jezus, Jezus...
Niet alles is slecht in mij. Zie Je, voor Jou heb ik alles achtergelaten en ben gekomen. Jij bent meer dan de eer en overwinningen die ik behaalde door anderen te dienen. Jij, ja, Jij bent de liefde van de arme, ongelukkige Judas, die Jou alleen maar vreugde zou willen geven, en Je in plaats daarvan pijn doet..."
"Genoeg, Judas. Nog maar eens, vergeef Ik je..."
Jezus lijkt moe...
"Ik vergeef jou, in de hoop...
in de hoop dat je Mij in de toekomst zult begrijpen."
"Ja, Meester! Ja! En nu... nu... gooi me niet neer onder het gewicht van een afwijzing die mij belachelijk zou maken.
Heel Keriot weer dat ik kwam met de afstammeling van David, de koning van Israël... en heeft zich voorbereid om Jou te ontvangen, deze stad van mij...
Ik geloofde er goed aan te doen... om Jou te laten zien hoe Je gevreesd en gehoorzaamd moet worden... en om het te laten zien aan Johannes, aan Simon, en via hen aan de anderen die van Je houden, maar die Jou als gelijke behandelen... Zelfs mijn moeder zou bespot worden als de moeder van een liegende en gekke zoon. Voor haar, mijn Heer... En ik zweer Je dat ik..."
"Zweer niet aan Mij. Zweer, als je kunt, om niet meer in deze zin te zondigen. Voor je moeder en voor je medeburgers zal Ik niet de schande aandoen om te vertrekken zonder te zijn gestopt. Sta op!"
"Wat zeg Je tegen de anderen?"
"De waarheid..."
"Neeeee!"
"De waarheid: dat ik je orders heb gegeven voor vandaag.
Er is altijd een manier om de waarheid te vertellen, met barmhartigheid.
Laten we gaan. Roep je moeder en de anderen."
Jezus is behoorlijk streng.
Ook glimlacht hij niet meer totdat Judas terugkeert met zijn moeder en de discipelen.
De vrouw houdt Jezus nauwlettend in de gaten, maar zij beschouwt hem als goedaardig.
Hij is gerustgesteld. Ik heb de indruk dat zij een onrustige ziel is.
"Willen we naar Keriot? Ik ben uitgerust en ik dank u, moeder, voor al uw goedheid.
Moge de hemel u belonen en, omwille van de liefdadigheid die u mij betoont, rust en vreugde geven aan de echtgenoot om wie u rouwt."
De vrouw probeert Zijn hand te kussen, maar Jezus legt Zijn hand strelend op haar hoofd, en staat dat niet toe.
"De kar is klaar, Meester. Kom je?"
Buiten komt namelijk een ossenkar aangereden,
een mooie comfortabele kar, waarop kussens als zitplaatsen zijn geplaatst
en waarover een rode stoffen tent staat.
"Klim erin, Meester!"
"Je moeder eerst."
De vrouw stijgt op, en dan Jezus en de anderen.
"Hier, Meester!"
(Judas noemt Kem niet langer koning.)
Jezus zit voorop, Judas naast hem. Daarachter de vrouw en de discipelen.
De bestuurder prikkelt de ossen en moedigt ze aan,
terwijl hij ernaast loopt.'
Reacties
Een reactie posten