het onkruid onder de tarwe 3


-warkruid-

181.5

M. Valtorta:

'"Tot zover de universele zin.

Maar voor jullie is er nog een andere invalshoek,

die antwoord geeft op de vragen die jullie jezelf al zo vaak gesteld hebben,

vooral sinds gisteravond.


Jullie vragen je af:

'Kunnen er dan verraders zijn onder de massa discipelen?'

En jullie sidderen in je hart van afschuw en angst.


Er kunnen er zijn.

Ze zijn er zeker.


De zaaier strooit het goede zaad.

In dit geval zou men i.p.v. 'strooit' kunnen zeggen: 'kiest/verzamelt'...

Want de Meester - of Ik het nu ben, of de Doper - zal zijn discipelen hebben uitgekozen.


Hoe zijn zij dan op een dwaalspoor geraakt?

Nee, beter nog... Ik heb me vergist toen Ik de discipelen 'zaad' noemde.

Je zou het verkeerd kunnen begrijpen... Ik zal ze 'akkers' noemen.

Zovele discipelen, zovele akkers, uitgekozen door de Meester

om het gebied van het Koninkrijk van God te vormen,

het goed/bezit van God.


De Meester zwoegt op hen,

om hen te bewerken/cultiveren,

zodat ze zich voor honderd procent geven.

Alle zorg. Alle!

Met geduld. Met liefde. Met wijsheid.

Met inspanning. Met volharding.

Hij ziet ook hun kwade neigingen.

Hun dorheid en hun hebzucht.

Hij ziet hun koppigheid en hun zwakheden.

Maar hij hoopt - hij hoopt altijd,

en versterkt zijn hoop met gebed en boete -

want hij wil hen tot de volmaaktheid brengen.



Maar de velden zijn open.

Ze zijn geen afgesloten tuin, omringd door vestingmuren,

waarvan alleen de meester meester is en waar alleen hij kan binnendringen.

Ze zijn open.

Geplaatst in het centrum van de wereld, te midden van de wereld,

kan iedereen ze benaderen, kan iedereen ze binnendringen.

Iedereen en alles.


Oh! Het onkruid is niet alleen het slechte zaad dat gezaaid wordt!

Het onkruid zou het symbool kunnen zijn van de bittere lichtzinnigheid van de geest van de wereld.

Maar daarin worden geboren, door de Vijand gegooid, alle andere zaden.

Hier zijn de brandnetels. Hier is het kweekgras. Hier is het warkruid. Hier is de winde.

Hier zijn tenslotte de dollekervel en de giftige planten.

Waarom? Waarom? Waar staan ze voor?


De brandnetels:

de prikkende, ontembare geesten

die kwetsen door een overvloed aan gifstoffen

en zo lang ongemak veroorzaken.


Het kweekgras:

de parasieten die de Meester uitputten

zonder iets anders te weten dan te kruipen en te zuigen,

genietend van zijn werk en de goedwillenden schadend,

die werkelijk meer vrucht zouden dragen als de meester niet gestoord

en afgeleid zou worden door de zorg die het kweekgras opeist.


De akkerwinde:

dat niet uit de grond opkomt,

tenzij door op anderen te steunen.


Het warkruid:

een kwelling op het toch al pijnlijke pad van de meester

en een kwelling voor de trouwe discipelen die hem volgen.

Zij haken, plakken, scheuren, krabben, zaaien wantrouwen en lijden.


De giftige planten:

de delinquenten onder de discipelen,

zij die komen om te verraden en het leven te doven,

zoals dolle kervel en andere giftige planten.

Heb je ooit gezien hoe mooi ze zijn met hun kleine bloemetjes

die vervolgens witte, rode, blauwpaarse bolletjes worden?

Wie zou beweren dat die stervormige kroon, wit of lichtroze, met zijn kleine gouden hartje,

dat die veelkleurige koralen, zo gelijkend op andere kleine vruchten

waar vogels en kinderen dol op zijn,

de dood zouden kunnen veroorzaken als ze rijp zijn?

Niemand.



En de onschuldigen trappen erin.

Ze geloven allemaal dat zij net zo goed zijn als zijzelf...

en ze plukken ze en sterven.


Ze geloven allemaal dat zij net zo goed zijn als zijzelf!...

O! Wat een waarheid,

die de meester sublimeert

en zijn verrader veroordeelt!


Hoezo?

Ontwapent goedheid dan niet?

Maakt zij de kwade wil niet onschadelijk?


Nee. Dat doet ze niet,

want de man die ten prooi is gevallen aan de Vijand...

is ongevoelig voor alles wat superieur is.


En alles wat superieur is, verandert voor hem van uiterlijk.

Goedheid wordt een zwakte die vertrapt kan worden en zijn kwade wil aanscherpt,

net zoals de geur van bloed het verlangen naar slachting aanscherpt,

in een wild beest.



Ook de meester is altijd een onschuldige...

en hij laat zijn verrader hem vergiftigen,

omdat hij niet wil en niet kan denken

dat een man een moordenaar kan worden

van iemand die onschuldig is."'


8 juni 1945

Reacties

Populaire posts van deze blog

Jezus gaat naar Samaria - 2e jaar begint - nu Redder (meer dan Leermeester) - Barmhartigheid uitbreiden!

en Zijn volk ontving Hem niet...

zie het Lam van God !