Jabes mag niet opgroeien in pracht en praal
198.6
Maria Valtorta:
"Wil Je Jabes adopteren?" vraagt Lazarus.
"Nee. Dat kan Ik niet."
"Dan zal ik hem aannemen."
Petrus ziet zijn hoop vervliegen
en kreunt luidkeels: "Heer! Helemaal voor hem?"
Jezus glimlacht:
"Lazarus, je hebt al zoveel gedaan, en Ik ben je dankbaar.
Maar Ik kan dit kind niet aan je toevertrouwen.
Hij is 'ons' kind. Van ons allemaal.
De vreugde van de apostelen en de Meester.
Bovendien zou hij hier opgroeien te midden van pracht en praal.
Ik wil hem Mijn koninklijke mantel geven: 'eerlijke armoede'.
Die die de Mensenzoon voor Zichzelf wilde,
om al de grootste ellendes te kunnen naderen zonder iemand te beschamen.
En jij hebt onlangs al een geschenk van mij gekregen..."
"Ah! Ja! De oude patriarch en zijn dochter.
De vrouw is erg actief, en de oude man is erg aardig."
"Waar zijn ze nu? Ik bedoel, op welke plek?"
"Maar hier, in Bethanië!
Denk Je dat ik de zegen die Jij mij zond, zou willen wegzenden?
De vrouw is bij het vlas. Dat werk vereist lichte, ervaren handen.
En de oude man, aangezien hij echt wil werken, heb ik bij de bijenkorven gezet.
Gisteren – nietwaar, zuster? – was zijn lange baard er helemaal van goud.
De bijen, zwermend, hadden zich allemaal aan die bebaarde man vastgeklampt,
en hij sprak tot hen alsof het evenzovele dochters waren. Hij is gelukkig!"
"Ik geloof het! Moge je gezegend zijn!" zegt Jezus.
"Dank Je, Meester."'
Reacties
Een reactie posten