Jezus bidt op dakterras
50.2
Maria Valtorta:
'Het visioen toont mij de uitgang van het dorp
en het begin van de reis naar Bethsaïda.
Maar ik hoor geen toespraken...
Het visioen wordt inderdaad onderbroken
en gaat verder bij de ingang van Bethsaïda.
Ik begrijp dat het deze stad is
omdat ik Petrus, Andreas en Jakobus zie, en enkele vrouwen met hen,
die aan het begin van de stad op Jezus wachten.
"Vrede zij met jullie. Hier ben Ik!"
"Dank, Meester, van ons en van diegenen die wachten.
Het is geen zaterdag, maar wilt U Uw Woorden niet zeggen
tegen degenen die wachten om U te horen?"
"Zeker, Petrus. Ik zal ze vertellen. Bij jou thuis!"
Petrus verheugt zich:
"Kom dan. Dit is mijn vrouw, en dit is Johannes' moeder, en dit zijn hun vrienden.
Maar ook anderen wachten op U: onze familieleden en onze vrienden."
"Zeg ze dat Ik vanavond vertrek, maar dat Ik eerst met hen zal praten."
(Ik vergat te zeggen dat ik hen, nadat ze bij zonsondergang uit Kafarnaüm vertrokken, de volgende ochtend in Betsaïda zag aankomen.)
"Meester... ik smeek U. Blijf één nacht in mijn huis, op weg naar Jeruzalem, die ik zelfs verkort, per boot, tot Tiberias. Mijn huis is arm, maar eerlijk en vriendelijk. Blijf vannacht bij ons."
Jezus kijkt naar Petrus en de anderen, die allemaal wachten.
Hij kijkt ze onderzoekend aan.
Dan glimlacht Hij, en zegt: "Ja."
Nieuwe vreugde voor Petrus.
Sommige mensen kijken vanuit hun deuren en geven hints.
Een man roept Jakobus' en spreekt zachtjes tegen hem, wijzend naar Jezus.
Jakobus knikt, en de man gaat een praatje maken met anderen, die op een kruispunt staan.
-mogelijk huis van Petrus in Kafarnaüm-
Ze gaan het huis van Petrus binnen.
Een grote en rokerige keuken.
In een hoek liggen netten, touwen en vismanden.
In het midden de grote, lage haard, voorlopig uitgeschakeld.
Vanaf de twee tegenoverliggende deuren, zie je de straat en de tuin,
met de vijgenboom en de wijnstok.
Voorbij de straat, de blauwe beweging van het meer.
Voorbij de kleine tuin, de donkere muur van een ander huis.
"Ik bied U aan wat ik heb, Meester, en zoals ik wee..."
"Je kon niet beter of méér doen, want je biedt het met liefde aan."
Ze geven Jezus water om zichzelf te verfrissen, en daarna brood en olijven.
Jezus proeft een paar hapjes, alleen maar om te laten zien dat hij het waardeert,
daarna wijst Hij met 'nee, dank je' af.
Vanuit de tuin en de straat gluren wat kinderen naar binnen.
Maar ik weet niet of het Petrus' kinderen zijn. Alleen dat hij streng kijkt,
om de opdringerige kleintjes op afstand te houden.
Jezus glimlacht en zegt: "Laat ze maar doen."
"Meester, wilt U rusten?
Mijn kamer is daar, die van Andreas is ginds. U kiest.
Wij zullen geen enkel geluid maken terwijl U rust."
"Hebben jullie ook een terras?"
"Ja, en de wijnranken geven U, ook al zijn ze nog bijna kaal, een beetje schaduw."
"Breng er me heen. Ik rust liever daar uit. Ik zal nadenken en bidden."
"Zoals U wilt. Kom!"
Vanuit de tuin gaat een ladder omhoog naar het dak,
een terras dat wordt begrensd door een lage muur.
Ook hier netten en touwen.
Maar zoveel licht in de lucht!
En zoveel blauw in het meer!
Jezus zit op een kruk.
Met Zijn schouders tegen de muur geleund.
Petrus rommelt met een zeil, dat hij bovenop en langs de wijnstok uitspreidt
om beschutting tegen de zon te bieden.
Er is wind en stilte.
Jezus geniet er zichtbaar van.
"Ik ga, Meester."
"Ja ga. Gaan jij en Johannes zeggen dat Ik hier bij zonsondergang zal spreken."
Jezus blijft alleen en bidt lang.
Behalve twee koppels duiven, die uit de nesten komen en gaan,
en het getjilp van mussen, is er geen geluid of levend wezen rond Jezus die bidt.
De uren gaan kalm en sereen voorbij.'
Reacties
Een reactie posten