neef Simon verzacht, neef Jozef volhardt
105.4
Maria Valtorta:
'Nu volgt een oosterse scène, met gehuil en gebaren van smart,
waaraan iedereen deelneemt. Zelfs Jakobus en Judas,
die het aandurfden binnen te komen.
De meest vredige is Jezus,
die alleen maar huilt.
"Huil Jij? Je hield dus van hem?" vraagt Simon.
"Oh! Simon! Vraag je dat?
Maar denk je dat Ik, als Ik had gekund, dit lijden zou hebben toegestaan?
Ik ben met de Vader, maar niet boven de Vader."
"Jij geneest stervenden, maar hem heb Je niet genezen!"
zegt Jozef streng.
"Hij geloofde niet in Mij."
"Dat is waar, Jozef," merkt zijn broer Simon op.
"Hij geloofde niet, en hij zette zijn wrok niet opzij.
Ik kan niets doen waar ongeloof en haat heerst.
Daarom zeg Ik tegen jullie: haat je broers niet langer!
Kijk, daar zijn ze. Moge hun harteleed niet nog zwaarder worden door jullie wrok.
Jullie moeder wordt meer gekweld door deze levende haat dan door de dood,
die een eind heeft in zichzelf, en bij jouw vader in vrede eindigde,
omdat zijn verlangen naar Mij hem Gods vergeving schonk.
Ik spreek jullie niet uit Mij, en vraag niet door Mij.
Ik ben in de wereld, maar ben niet van de wereld.
Wat in Mij leeft, vergoedt Mij voor wat de wereld Mij ontzegt.
Ik lijd met Mijn menselijkheid, maar verhef Mijn geest boven de aarde
en verheug Mij over de hemelse dingen.
Maar dezen!...
Schiet niet tekort in de Wet van de Liefde en het bloed. Heb elkaar lief.
In Jakobus en Judas is geen overtreding t.a.v. het eigen bloed. Maar zelfs als dat zo was, vergeef!
Kijk met een rechtschapen oog naar de dingen, en jullie zullen zien dat zij het meest beledigd werden,
niet begrepen in de behoeften van hun ziel die door God is ontvoerd.
Toch is er geen wrok in hen. Alleen een verlangen naar liefde.
Klopt dat, neven?"
Judas en Jakobus, stevig omhelsd door hun moeder,
knikken door hun tranen heen.
"Simon, jij bent de oudste.
Geef het goede voorbeeld..."
"Ik... voor mij... maar de wereld... maar Jij..."
"Oh! de wereld! Die vergeet en wisselt met elke dageraad die opkomt...
En ik! Kom, geef mij je broederkus. Ik houd van je. Je weet het.
Ontdoe jezelf van de schubben die je hard maken en die niet van jou zijn,
maar die je zijn opgelegd door iemand die jou vreemd is en minder rechtvaardig dan jij.
Jij oordeelt altijd met je hart."
Simon, nog steeds een beetje schoorvoetend, opent zijn armen.
Jezus kust hem en brengt hem vervolgens naar zijn broers.
Ze kussen elkaar onder tranen en weeklagen.
"En nu jij, Jozef."
"Nee. Dring niet aan. Ik herinner mij de pijn van mijn vader."
"In werkelijkheid houd je hem in stand met je wrok."
"Maakt niet uit. Ik ben trouw."
Jezus dringt niet aan.'
Reacties
Een reactie posten