poëma van de god-mens

181.7 Maria Valtorta: '"Maar als Je aanneemt dat het altijd Satan en zijn volgelingen zijn... lijkt het mij dat de verantwoordelijkheid van de discipel afneemt," zegt Matteüs. "Denk niet zo. Als het Kwaad bestaat, bestaat ook het Goede, en bestaat ook het onderscheidingsvermogen in de mens, en daarmee zijn vrijheid." "Je zegt dat God niet meer toestaat dan nuttig is voor de triomf van Zijn wil van liefde. Dus is zelfs deze dwaling nuttig, als Hij die toelaat, en dient ze de triomf van de goddelijke wil," zegt Iskariot. "En jij concludeert, net als Matteüs, dat dit de misdaad van de discipel rechtvaardigt... God had de leeuw zonder wreedheid geschapen, en de slang zonder gif. Nu is de ene wreed en de andere giftig. Maar God heeft hen om deze reden van de mens gescheiden... Mediteer hierover en pas het toe." Laten we naar binnen gaan. De zon is al sterk, te sterk. Alsof er een storm opsteekt. En jullie zijn moe van de slapeloze nacht. "Het...

181.6 Maria Valtorta: '"In de discipelen, de akkers van de meester, komen de vijanden. Ze zijn talrijk. De eerste is Satan. De anderen zijn zijn dienaren, namelijk de mensen, de hartstochten, de wereld en het vlees. Zie, daar heb je de discipel die er het makkelijkst door getroffen wordt, omdat hij niet helemaal dicht bij de meester staat, maar tussen de meester en de wereld in zwenkt. Hij weet zich niet, wil zich niet volledig afscheiden van wat wereld, vlees, hartstochten en duivel is, om volledig toe te behoren aan degene die hem tot God brengt. Op zo iemand strooien ze hun zaad, wereld zowel als vlees, hartstochten zowel als duivel. Goud, macht, vrouwen, trots... de angst voor een slecht oordeel van de wereld, en de geest van utilitarisme: 'De groten zijn de sterksten. Welnu, ik dien hen, om hen als vrienden te hebben.' En zo wordt men crimineel en verdoemde, voor deze ellendige dingen! Waarom verwijdert de meester, die de onvolmaaktheid van de leerling ziet, -...

-warkruid- 181.5 M. Valtorta: '"Tot zover de universele zin. Maar voor jullie is er nog een andere invalshoek, die antwoord geeft op de vragen die jullie jezelf al zo vaak gesteld hebben, vooral sinds gisteravond. Jullie vragen je af: 'Kunnen er dan verraders zijn onder de massa discipelen?' En jullie sidderen in je hart van afschuw en angst. Er kunnen er zijn. Ze zijn er zeker. De zaaier strooit het goede zaad. In dit geval zou men i.p.v. 'strooit' kunnen zeggen: 'kiest/verzamelt'... Want de Meester - of Ik het nu ben, of de Doper - zal zijn discipelen hebben uitgekozen. Hoe zijn zij dan op een dwaalspoor geraakt? Nee, beter nog... Ik heb me vergist toen Ik de discipelen 'zaad' noemde. Je zou het verkeerd kunnen begrijpen... Ik zal ze 'akkers' noemen. Zovele discipelen, zovele akkers, uitgekozen door de Meester om het gebied van het Koninkrijk van God te vormen, het goed/bezit van God. De Meester zwoegt op hen, om hen te bewerken/culti...

-Nero's levende toortsen (boven, Henryk Siemiradzki)- 181.4 Maria Valtorta: 'De mensen vertrekken langzaam. In de tuin blijven de acht apostelen achter, plus Elia, zijn broer, zijn moeder en de oude Isaak, die zijn ziel voedt door naar zijn Redder te kijken. "Kom bij me en luister! Ik zal je de vollédige betekenis van de gelijkenis uitleggen, die nog twee aspecten heeft, naast die welke aan de menigte is verteld. In universele zin, heeft de gelijkenis deze toepassing: de akker is de wereld. Het goede zaad zijn de kinderen van Gods Koninkrijk, door God op de wereld gezaaid, wachtend om te komen tot hun limiet, en door de Maaier te worden afgesneden en naar de Meester van de wereld gebracht, zodat Hij ze in zijn schuren kan leggen. Het onkruid zijn de kinderen van de Boze, die op hun beurt over Gods akker verspreid zijn met de bedoeling de Meester van de wereld pijn te doen, en ook Gods aren te schaden. De Vijand van God heeft ze, door middel van een spreuk, expres gezaaid, ...

ONDERWEG NAAR KAFARNAÜM IN ELIA 'S HUIS IN KORAZIM 181.3 Maria Valtorta: 'Maar de mensen verdringen zich al in de kleine tuin van Elia's huis, en eisen het woord van de Meester. En hoewel Jezus daar niet veel zin in heeft, bedroefd als Hij is over de gevangenneming van de Doper en de manier waarop die plaatsvond, geeft Hij toch toe en begint te spreken in de schaduw van de bomen. "Nog steeds in deze prachtige tijd van het graan dat aren draagt... wil Ik jullie een gelijkenis voorleggen, ontleend aan het graan. Luister! Het Koninkrijk der Hemelen... is als een man die goed zaad zaaide op zijn akker. Maar terwijl de man en zijn dienaren sliepen, kwam er een vijand die dolikzaad strooide in de voren en vervolgens wegging. Aanvankelijk merkte niemand iets. De winter kwam met regen en vorst, het einde van Tebeth kwam en het graan ontkiemde. Een teer groen van kleine blaadjes die net ontkiemd waren. Ze leken allemaal hetzelfde in hun onschuldige kindertijd. Sjebat kwam en ...

180.10 Maria Valtorta: 'Een doodse stilte volgt op Johannes' verhaal. Jezus lijkt helemaal weggevloeid, Zijn ogen zijn donkerblauw en lijken troebel. Hij heeft Zijn hoofd gebogen, Zijn hand nog steeds op Johannes' schouder, die lichtjes trilt. Niemand durft te spreken. Jezus verbreekt de stilte: "We zullen via een andere weg naar Judea gaan. Maar morgen moet Ik naar Kafarnaüm. Zo snel mogelijk. Rust uit. Ik ga de olijfbomen in. Ik moet alleen zijn." En Hij gaat naar buiten zonder er nog iets aan toe te voegen. "Hij gaat vast huilen," mompelt Jakobus van Alfeüs. "Laten we Hem volgen, broer," zegt Judas Thaddeüs. "Nee. Laat Hem huilen. Laten we gewoon langzaam naar buiten gaan en luisteren. Ik vrees overal valstrikken," antwoordt de Zeloot. "Ja. Laten we gaan. Wij vissers aan de oever. Als iemand van het meer komt, zullen wij hem zien. Jullie bij de olijfbomen. Hij is vast en zeker op Zijn vaste plek, bij de notenboom. Bij zonsopga...

-bergen Gerizim (l) en Ebal (r), nabij Jacobsbron- 180.9 Maria Valtorta: 'Daarna keert hij terug naar Johannes, die huilend met zijn hoofd op tafel ligt, en zegt: "Spreek op een ordelijke manier. Ik lijd ook, hij was Mijn bloed en Mijn Voorloper"... "Ik zag alleen de discipelen, sommigen van hen ontsteld en woedend op de verrader. Anderen vergezelden Johannes naar zijn gevangenis, om dicht bij hem te zijn in de dood." "Maar hij is nog niet dood... de andere keer kon hij ontsnappen!" probeert de Zeloot, die heel veel van Johannes houdt, te troosten. "Hij is nog niet dood, maar hij zál sterven," antwoordt Johannes. "Ja. Hij zal sterven. Hij weet het, zoals Ik het weet. Niets en niemand zal hem deze keer redden. Wanneer? Weet Ik niet. Ik weet dat hij niet levend uit Herodes' handen zal komen." "Ja, die van Herodes. Luister. Hij ging naar die kloof waar wij ook doorheen trokken, op onze terugreis naar Galilea, tussen de bergen...

180.8 Maria Valtorta: 'Johannes klampt zich vast aan Jezus' nek en roept: "Ik ben zo bang voor U! Voor U! Voor U! De heiligen hebben verraders, die zichzelf verkopen voor goud, voor goud en uit vrees voor de groten, uit dorst naar beloning, uit... uit gehoorzaamheid aan Satan... voor duizend, duizend dingen! O! Jezus, Jezus, Jezus! Wat een pijn! Mijn eerste leraar! Mijn Johannes, die mij U gaf!" "Goed! Goed!... Mij zal voorlopig niets overkomen." "Maar dan? Maar dan? Ik kijk naar mezelf... Ik kijk naar dezen hier... Ik ben bang voor iedereen, zelfs voor mezelf. Joúw verrader zal onder ons zijn..." "Ben jij gek?? En denk jij dan niet dat we hem aan stukken zouden scheuren?" roept Petrus. En Iskariot: "O! Inderdaad: gek!... Ik zal nooit gek worden. Maar als ik me zo verzwakt zou voelen, dat ik dat zou kunnen worden, dan zou ik mezelf doden. Beter zo, dan God te doden." Jezus maakt zich los uit Johannes' omhelzing, schudt Iskar...

IN PETRUS' KEUKEN IN BETHSAÏDA NIEUWS OVER DE 2e GEVANGENNEMING VAN DE DOPER -Johannes de Doper in de gevangenis (Giovanni di Paolo)- 180.7 Maria Valtorta: '"Hebben jullie het begrepen? Heb je nog iets te vragen? Nee? Dan kunnen we gaan rusten en morgen naar Kafarnaüm vertrekken. Ik moet nog één plek bezoeken, voordat Ik de reis naar Jeruzalem voor het Pesachfeest begin." "Zullen we weer door Arimathea reizen?" vraagt ​​Iskariot. "Dat is niet zeker. Afhankelijk van de..." Er wordt hard op de deur geklopt. "Maar wie kan dat op dit uur zijn?" zegt Petrus, terwijl hij opstaat om open te doen. Johannes verschijnt. Wanhopig, stoffig, met duidelijke tekenen van huilen op zijn gezicht. "Jij hier?" roepen ze allemaal. "Maar wat is er gebeurd?" Jezus, die is opgestaan, zegt alleen: "Waar is Moeder?" En Johannes, die naar voren komt en knielt aan de voeten van zijn Meester, z'n armen uitstrekkend alsof hij om hulp...

176.5 Maria Valtorta: '"Er zal een dag komen dat Ik, die tot u spreek, na Herder te zijn geweest, Rechter zal zijn. Laat de huidige verschijning jullie niet misleiden. Nu verzamelt Mijn herdersstaf alle verstrooide zielen, en is hij zoet/zacht om je uit te nodigen naar de weiden van de Waarheid te komen. Dan zal de staf vervangen worden door de scepter van de Rechter-Koning, en Mijn macht zal heel anders zijn. Niet met zachtheid, maar met onverbiddelijke gerechtigheid zal Ik dan de schapen gevoed met Waarheid scheiden van die die de Waarheid met Dwaling hebben vermengd, of zich uitsluitend met Dwaling hebben gevoed. Een eerste keer, zal Ik dit doen, en dan nog een keer. En wee degenen die zich, tussen de eerste en tweede verschijning (*)  voor de Rechter, niet zullen gezuiverd hebben, niet in staat zullen zijn zich van de vergiften te zuiveren. De derde categorie [uitsluitend met Dwaling gevoed] zal zich niet zuiveren. Geen straf zou hen kunnen zuiveren. Zij wilden alleen m...

176.4 M. Valtorta: 'Toen de dag begon vanmorgen , wees iemand erop dat, als alles voortkomt uit de Goddelijke Wil, ook de fouten van mensen door Hem gewild zijn. Dat is een dwaling, en een zeer wijdverbreide dwaling! Kan een vader ooit willen dat zijn zoon verwerpelijk wordt? Dat kan hij niet. En toch zien we ook in gezinnen dat sommige kinderen laakbaar worden, ook al hebben ze een rechtvaardige vader die hun leert het goede te doen en het kwade te mijden. En niemand die oprecht is, kan dan de vader ervan beschuldigen zijn zoon tot het kwaad te hebben aangespoord. God is de Vader, de mensen zijn de kinderen. God wijst op het goede en zegt: 'Zie, Ik plaats jou in deze situatie voor je eigen bestwil'. Of ook, wanneer de Boze en diens dienaren de mensen ongeluk brengen, zegt God: 'Zie, in dit pijnlijke uur handel je zo, en door zo te handelen, zal dit kwaad een eeuwig goed dienen.' Hij adviseert jullie. Maar Hij dwingt jullie niet. En als iemand, ofschoon wetende wat ...

176.3 Maria Valtorta: '"De wil van God  [sabbat heiligen]  heeft ons op deze plaats gehouden, omdat verder gaan, na de reeds afgelegde reis, schending van de voorschriften zou zijn geweest en schandaal zou hebben veroorzaakt. En dit mag nooit gebeuren totdat het Nieuwe Verbond zal zijn geschreven. Het is juist om de feesten te heiligen en de Heer te loven in gebedshuizen. Maar de hele schepping kan een gebedshuis zijn als het schepsel weet hoe zulks te doen met zijn verheffing tot de Vader. De Ark van Noach was een gebedshuis, dobberend op de golven. En de buik van Jona's walvis was een gebedshuis. Het huis van farao was een gebedshuis toen Jozef er woonde, en de tent van Holofernes was het voor de kuise Judith. En was de verdorven plaats waar de profeet Daniël als slaaf leefde niet evenzo heilig voor de Heer, heilig vanwege de heiligheid van Zijn dienaar die de plaats heiligde, met zulk een verdienste dat Hij de hoge profetieën ontving over de Christus en over De Anti...

-Heilig Hart (Juan Patricio Morlete Ruiz)- 176.2 Maria Valtorta: '"Maar velen zijn wakker geworden, en kijken hierheen... Laten we naar beneden gaan. En laten we de heilige dag heiligen met het woord van God." Ze gaan naar beneden, terwijl de slapers in steeds grotere getale wakker worden. De kinderen, vrolijk als mussen, kwetteren al, terwijl ze rennen en springen tussen de weiden, zo doordrenkt van de dauw dat er een paar klappen vallen, met evenzovele tranen. Maar dan rennen de kinderen naar Jezus toe, die hen streelt en Zijn glimlach terugvindt, bijna alsof Hij die onschuldige vrolijkheid in zichzelf weerspiegelt. Een klein meisje wil het boeket bloemen, dat ze in de weiden geplukt hebben, aan Zijn riem hangen, 'omdat de jurk zo mooier is,' zegt ze. En Jezus laat het haar doen, ondanks het gemopper van de apostelen. Jezus zelf zegt: "Maar wees blij dat ze van Me houden! De dauw licht het stof van de bloemen. De liefde van kinderen licht het verdriet van...

CLXXVI TIJDENS DE SABBATPAUZE, DE LAATSTE BERGREDE: DE WIL VAN GOD LIEFHEBBEN (Michael Dudash) 176.1 M. Valtorta: 'Jezus is 's nachts een tijdje de berg opgelopen, zodat de dageraad hem laat zien staan op een richel. Petrus, die Hem ziet, wijst Hem aan zijn metgezellen en ze klimmen naar Hem toe. "Meester, waarom ben Je niet bij ons gekomen?" vragen sommigen. "Ik moest bidden." "Maar Je moet ook veel rusten." "Vrienden, vannacht klonk er een Stem uit de hemel die vroeg om gebed voor de goeden en de slechten, en ook voor Mij." "Waarom? Heb Jij dat dan nodig?" "Net als de anderen. Mijn kracht wordt gevoed door gebed en Mijn vreugde door te doen wat Mijn Vader wil. De Vader noemde Mij twee namen van mensen, en één pijn/verdriet voor Mij. Die drie dingen die genoemd zijn, hebben gebed zo hard nodig." (Yong Sung Kim) Jezus is erg bedroefd, en kijkt Zijn discipelen aan met een oog dat lijkt te smeken, iets vragend, of onderv...