blijde intrede in Jeru-Sjalom - Stad van Vrede
195.4
M. Valtorta:
'De binnenkomst in Jeruzalem moet een gedenkwaardige gebeurtenis zijn geweest.
Jezelf presenteren bij de stadsmuren tijdens deze feestelijke periode,
was als op audiëntie gaan bij de vorst.
De Heilige Stad was de wáre koningin van de Israëlieten.
Ik begrijp dat dit jaar goed,
want ik kan, op deze consulaire weg, de menigte en hun gedrag goed observeren.
Hier worden de stoeten gevormd van de verschillende families,
de vrouwen allemaal bij elkaar, de mannen in aparte groepen,
de kinderen bij de een of de ander, maar allemaal ernstig,
en tegelijkertijd sereen.
Sommigen vouwen hun meest versleten mantel op
en halen een nieuwe uit hun reistas,
of verwisselen hun sandalen.
En dan wordt hun gang plechtig, ja priesterlijk.
In elke groep geeft een solist de toon aan en worden de hymnen gezongen,
de oude, glorieuze hymnen van David.
En de mensen kijken elkaar aan met vriendelijker ogen,
alsof ze verzacht zijn door het zien van het Huis van God,
en ze kijken naar dit Heilige Huis, een enorme marmeren kubus
bekroond door gouden koepels, geplaatst als een parel
in het midden van de imposante omheining
van de Tempel.
-dansende optocht volgt dansende koning-
Hier...
– in de apostolische processie die zich als volgt vormt:
vooraan Jezus en Petrus, met het kind ertussen;
achteraan Simon, de Iskariot en Johannes;
dan Andreas, die Johannes van Endor heeft gedwongen zich tussen hem en Jakobus, de zoon van Zebedeüs, te plaatsen;
in de vierde rij de twee neven van de Heer, met Mattheüs;
ten slotte Thomas met Filippus en Bartholomeüs –
hier is het Jezus die intoneert, met zijn krachtige en mooie stem
(een lichte bariton, versmolten, om haar kostbaarder te maken, met tenorvibraties)
en Judas Iskariot, een openhartige tenor,
en Johannes met de heldere stem van iemand die nog erg jong is,
en de twee baritonstemmen van Jezus' neven
en de bijna bas van Thomas,
wiens bariton zo diep is dat hij bijna geen bariton meer is.
De anderen, begiftigd met minder mooie stemmen,
volgen met gedempte stem het volle koor van de virtuozen onder hen.
(De psalmen zijn die van de bekende, zogenaamde 'bedevaartspsalm'
- ps.120-134...)
De kleine Jabes, de stem van een engel...
te midden van de krachtige mannenstemmen,
zingt Psalm 122 heel goed, misschien omdat hij die beter kent dan alle andere:
"Ik verheugde mij omdat mij werd gezegd: 'We zullen naar het huis van de Heer gaan!'...
En waarlijk, zijn kleine gezichtje,
nog maar een paar dagen geleden zo bedroefd,
straalt nu van vreugde.
Kijk, daar zijn naar de muren, nu heel vlakbij.
Daar is de Vispoort, daar zijn de overvolle straten!
Meteen naar de tempel, voor een eerste gebed.
En dan vrede...
in de vrede van Gethsemane.
Avondmaal, rust.
De reis naar Jeruzalem
is voltooid.'
Reacties
Een reactie posten