Romeins geloof in goddelijke incarnatie helpt

-Hercules offert aan zijn vader Jupiter (Noël Coypel)-

204.2

Maria Valtorta:

'"Goed, Moeder. Het zijn Romeinse soldaten en dames...

Ik weet het."

"En wat willen ze van Jou?"

"Wat velen in Israël niet willen: Licht."

"Maar hoezo, en wat geloven ze in Jou? Dat je God bent, misschien?"

"Op hun eigen manier, ja. Het is voor hen makkelijker om het idee van de incarnatie van een god in sterfelijk vlees te accepteren dan voor ons."

"Dus zijn ze in Jouw geloof gaan geloven?"

"Nog niet, Moeder. Eerst moet ik het hunne vernietigen. Want nu ben ik voor hen een wijze, een filosoof, zoals zij zeggen. Maar zowel deze dorst naar filosofische doctrines, als hun neiging om te geloven dat de incarnatie van een god mogelijk is, helpen Mij enorm om hen tot het ware geloof te leiden. Geloof me, ze zijn naïever/onbedorvener/kinderlijker/goedgeloviger in hun denken dan velen in Israël."

"Maar zijn ze oprecht? Ze zeggen dat de Doper..."

"Nee. Als het aan hen lag, zou Johannes vrij en veilig zijn. Iedereen die niet opstandig is, wordt met rust gelaten. Voorwaar, Ik zeg je, onder hen is profeet zijn – zij noemen zo iemand ​​filosoof, omdat voor hen de verhevenheid van bovennatuurlijke wijsheid altijd filosofie is – een garantie voor respect. Maak je geen zorgen, Moeder. Van hun kant heb Ik geen kwaad te vrezen..."

"Maar de Farizeeën... als zij het weten, wat zullen ze dan over Lazarus zeggen? Jij... Jij bent, en Jij moet het Woord aan de wereld brengen. Maar Lazarus!... Hij wordt al zozeer beledigd door hen..."

"Maar hij is onaantastbaar, ze weten dat hij door Rome wordt beschermd."

"Ik laat je, mijn Zoon. Daar is Maximinus al, om je naar de heidenen te brengen."

-Lazarus' huis in Bethanië-

En Maria, die al die tijd naast Jezus liepe, trekt zich snel terug, richting het huis van de Zeloot,

terwijl Jezus binnengaat door een kleine ijzeren deur, geopend in de omheining van de tuin,

in een afgelegen deel ervan, waar de tuin overgaat in een boomgaard,

t.t.z. vlakbij de plek waar Lazarus later zal begraven worden.

Daar is Lazarus ook, en niemand anders:

"Meester, ik heb de vrijheid genomen hen te ontvangen..."

"Dat heb je goed gedaan. Waar zijn ze?"

"Daar in die schaduw van de buxus- en laurierbomen.

Zoals Je kunt zien, staan ​​ze minstens vijfhonderd passen van het huis."

"Goed, goed..."'

29 juni 1945