Bethlehem wordt zilverstad
34.3
Maria Valtorta:
'Ik zie het nachtlicht
dat uit de sterrenhemel regent toenemen,
zo mooi aan de oostelijke hemel, zo levend en groot,
dat ze dichtbij lijken, en makkelijk om te bereiken, en aan te raken,
die glanzende bloemen, in het fluweel van het firmament.
Ik kijk omhoog
om de bron van deze toename in licht te begrijpen.
Een ster, van een ongebruikelijk formaat
waardoor zij op een kleine maan lijkt,
beweegt zich voort aan de hemel van Bethlehem.
En de andere lijken te verduisteren en voor haar plaats te maken,
als dienstmaagden bij het voorbijkomen van de koningin,
zozeer overweldigt en vernietigt haar pracht hen.
Vanaf de aardbol,
die lijkt op een enorme bleke saffier, van binnen verlicht door een zon,
begint een pad waarin, met de overheersende kleur van de lichte saffier, de blondtinten van topazen, het groen van smaragden, het geel van opalen, de bloedrode flitsen van robijnen en zoete glitters van amethisten vermengd worden.
Alle edelstenen van de aarde bevinden zich in dat pad, dat met een snelle en golvende beweging door de lucht beweegt, alsof het leeft. Maar de kleur die overheerst, is de kleur die uit de bol van de ster regent: de hemelse kleur van bleek saffier, die neerdaalt, om de huizen, de straten, de grond van Bethlehem, de bakermat van de Verlosser, blauw-zilver te maken.
Het is niet langer de arme stad,
voor ons minder dan een plattelandsstad.
Het is een fantastische sprookjesstad waar alles zilver is.
En het water van de bronnen en de waterreservoirs is diamantvloeistof.
Met een helderder straal vol pracht
stopt de ster op het kleine huis dat aan de smalste kant van het plein staat.
Noch de inwoners, noch de Bethlehemieten zien het, omdat ze in de gesloten huizen slapen,
maar ze versnelt haar hartslagen van licht, en haar staart trilt en zwaait sterker,
en trekt bijna halve cirkels in de lucht, dat alles oplicht
door dit netwerk van sterren dat zij voortsleept,
dit netwerk vol glanzende kostbare dingen,
die de andere sterren met vagere kleuren verven,
bijna alsof ze hen een woord van vreugde wilden overbrengen.
Het kleine huis baadt helemaal
in dit vloeibare vuur van edelstenen.
Het dak van het korte terras, de donkere stenen trap, de kleine deur,
alles is als één blok puur zilver bestrooid met diamantstof en parels.
Geen enkel paleis op aarde
heeft ooit een soortgelijke trap gehad of zal die hebben,
gemaakt om de doorgang van de engelen te ontvangen,
gemaakt om gebruikt te worden door de Moeder
die de Moeder van God is.
Haar Onbevlekte Maagdenvoetjes kunnen rusten op die witte pracht,
haar voetjes voorbestemd om te rusten op de Trappen van de Troon van God.
Maar de Maagd weet het niet.
Ze houdt de wacht bij de wieg van haar Zoon en bidt.
In haar ziel heeft zij pracht en praal
die de pracht en praal waarmee de ster de dingen siert, overtreft.'
Reacties
Een reactie posten