Doras, pronkerig-elitair, wil Jezus farizeeër maken
109.9
Maria Valtorta:
'Nu ziet men het huis van de Farizeeër.
Breed, laag, maar goed gebouwd, midden in een nu kale boomgaard.
Een landhuis, maar dan luxueus en comfortabel.
Petrus en Simon gaan voorop om Jezus aan te kondigen.
Doras komt naar buiten.
Een oude man, met het harde profiel van een oude roofvogel.
Spottende ogen, een slangenmond die kronkelt in een valse glimlach
tussen zijn baard die meer wit dan zwart is.
"Heil met U, Jezus!" begroet hij Hem familiair,
en met duidelijke neerbuigendheid.
Jezus zegt niet: "Vrede".
Hij antwoordt: "Moge uw groet naar u terugkeren."
"Kom binnen! Het huis heet U welkom. U was punctueel als een koning."
"Als een eerlijk man," kaatst Jezus terug.
Doras lacht als om een grapje.
Jezus draait zich om,
en zegt tegen de ongenode discipelen: "Kom binnen... Zij zijn mijn vrienden."
"Laat ze binnenkomen... maar... is dat niet de tollenaar, de zoon van Alfeüs?"
"Dat is Matteüs, de discipel van Christus," zegt Jezus op een toon die...
de ander begrijpt en opnieuw doet lachen, zelfs nog harder dan eerst.
Doras wil de "arme" Galilese Meester verpletteren
onder de weelde van zijn huis, dat van binnen prachtig is. Chique en koud.
De bedienden lijken wel slaven. Ze lopen gebogen, sluipend en snel, altijd bang voor straf.
Je voelt dat in dit huis koude en haat heersen.
Maar Jezus wordt niet overweldigd
door de tentoonspreiding van de rijkdommen
noch door het vermelden van zijn rijke stamboom en verwanten...
en Doras, die de onverschilligheid van de Meester opmerkt, neemt Hem mee door de boomgaard,
laat Hem zeldzame planten zien en biedt Hem de vruchten ervan aan
die zijn dienaren op schalen en in gouden bekers aandragen.
Jezus proeft en prijst de heerlijkheid van de vruchten,
waarvan sommige in siroop bewaard zijn gebleven, prachtige perziken,
en andere in hun natuurlijke staat zijn gebleven, peren van een zeldzame grootte.
"Ik heb ze alleen, in heel Palestina,
en ik denk niet dat er op het hele schiereiland exemplaren zijn.
Ik liet ze ophalen in Perzië en ver daarbuiten nog. De karavaan kostte mij een talent!
Maar zelfs de Tetrarchen hebben deze vruchten niet. Misschien heeft zelfs Caesar ze niet.
Ik tel de vruchten en wil al hun pitten hebben.
En peren eet ik alleen aan tafel, omdat ik niet wil dat er ook maar één pitje gestolen wordt.
Een paar stuur ik naar Annas, maar alleen gekookt, zodat ze steriel zijn."
"Maar het zijn wel Gods planten! En alle mensen zijn hetzelfde."
"Hetzelfde? Neeeeee! Ben ik hetzelfde als... jullie Galileeërs?
"De ziel komt van God, en Hij schept hen als gelijken."
"Maar ik ben Doras, de trouwe Farizeeër!..."
Het klinkt als een kalkoen die zijn staart laat zien als hij dit zegt.
Jezus richt zijn saffierblauwe ogen op hem, die steeds feller gaan stralen.
Een teken dat altijd Zijn medelijden of strengheid onthult.
Jezus is veel groter dan Doras en domineert hem.
In zijn purperen gewaad is Hij indrukwekkend,
vergeleken met de kleine, licht gebogen, gerimpeld Farizeeër,
in zijn impressionante wijde kleding, met een overvloed aan franjes.
Na enige tijd van zelfbewondering, roept Doras uit:
"Maar Jezus, waarom hebt U Lazarus, de broer van een prostituee, gestuurd
naar het huis van Doras, een zuivere Farizeeër? Uw vriend, Lazarus? Maar dat hoort niet!
Weet U dan niet dat hij onder anathema staat, omdat zijn zus Maria een prostituee is?"
"Ik weet niets anders dan dat Lazarus en zijn daden eerlijk zijn."
"Maar de wereld herinnert zich de zonde van dat huis,
en ziet de smet ervan zich uitstrekken tot zijn vrienden...
Ga daar niet heen!
Waarom bent U geen Farizeeër?
Als U wilt... ik ben machtig...
Ik zal U als zodanig laten verwelkomen, ook al bent U een Galileeër.
In het Sanhedrin mag ik alles. Annas ligt in mijn hand, net als de punt van deze mantel.
U zou meer gevreesd worden!"
"Ik wil alleen geliefd worden."
"Ik zal U liefhebben!"'
Reacties
Een reactie posten